Terug?

“Wanneer komen jullie terug naar België? When will you go back to Belgium?”
Zeer dikwijls kregen we deze vragen voorgeschoteld de laatste 2 jaar. En wat zeg je dan als je het niet weet? Inderdaad, dat je het niet weet! Een zeer onbevredigend antwoord, want alle zekerheid ontbreekt en de vrager is geen stap verder geraakt. Een zinloos gesprek dat we telkens opnieuw voerden.

Toen enkele weken geleden Tomas thuiskwam met het bericht dat zijn bedrijf voorstelt om voor het einde van dit jaar al terug in Brussel te gaan werken, werd ik overladen met emoties. Ik wilde uitschreeuwen dat ik niet terug wil, maar uiteraard moest ik mijn mond houden, want niks was nog zeker. Ons Chantal reageert op zo’n toestand zeer rationeel en begint gewoon al alles zeer concreet te visualiseren en te plannen. Voor- en nadelen treden dan mijn denkproces razendsnel bij en aan zowel ‘blijven’ als ‘gaan’ worden plots nog sterkere emoties verbonden. Heel mijn wereld stort dan in en de tijd blijft staan om te herbekijken wat nu nog zinvol of overbodig is. Aan elke handeling, aan elke denkpiste en aan elk gevoel wordt plots een nieuwe betekenis verbonden. Het is wat passioneel een beetje leuk is en tegelijkertijd zeer droevig. Een innerlijke staat van intens ervaren, zeer energieslopend en tegelijk gevend. Een dimensie van zijn, die maakt dat je alles aankan en toch een beetje sterft. Kiezen is verliezen. Maar we hebben helemaal niet te kiezen of toch? En tussen wat eigenlijk?
Ik hoorde de reacties van anderen al in mijn hoofd van zodra dit nieuws bekend zou worden. Ik voelde reeds het enthousiasme en de teleurstellingen bij de mensen die het werkelijk wat uitmaakt wat er met ons gezinnetje gaat gebeuren. En ik merkte bij mezelf vooral een zeer matige constante spanning met pieken en dalen. Sommigen zouden het een ‘roller coaster’ noemen tegenwoordig.

Na enige tijd van deze toestand, werden de mogelijkheden en noodzakelijkheden een beetje duidelijker gekaderd in een nieuw toekomstperspectief en begon ook het dagelijkse leven terug een welbepaald spoor te volgen. Maar helaas was nog steeds niets zeker en stelde ik me vooral de vraag naar het antwoord dat ik zou geven, indien men mij vraagt: “Wanneer komen jullie terug naar België? When will you go back to Belgium?”…. Zou ik liegen als ik zeg dat ik het niet weet? Uiteraard niet, want op die vraag kan ik nog steeds nog geen eenduidig antwoord geven.

Nu staat het vast… we gaan terug naar België. De verandering heeft zich al wat gevormd in onze globalere planning en nu is het een kwestie om het zowel financieel als emotioneel te kunnen overbruggen. Opnieuw een (t)huis vinden, een school, een auto, elektrische toestellen,…. Veel mensen zullen ervan uitgaan dat we toch gewoon naar de oude toestand terugkeren, maar zo simpel is het niet. Alles zal anders zijn, alles zal anders voelen.
En mensen zullen ons beginnen bekogelen met vragen als: “En…, was je nu niet liever daar gebleven? En…, is het nu zo anders in Amerika? En…, wat mis je nu het meest? Ben je nu niet blij dat je terug bent?…”

Maar dus eerst nog efkes de vraag: “Wanneer komen jullie terug naar België? When will you go back to Belgium?” en het antwoord zal zijn: “Voor het einde van dit jaar.”